Selectie Jonge Makers-traject bij SADETTIN K

Tijdens de coronaperiode was er voor jonge theatermakers aan de start van hun carrière helaas weinig ruimte. De theatersector had het zwaar, theaters bleven dicht en voor nieuwe initiatieven was amper plek. In 2023 biedt SADETTIN K twee jonge makers de kans om een eigen voorstelling te ontwikkelen en daarmee alsnog hun werk te tonen. Na een open call en een selectieprocedure zijn Marijn Prakke en Ferhat Kaplan uitgekozen om hun plan met financiële ondersteuning en advies van SADETTIN K uit te werken. Beide voorstellingen gaan in première bij De Sloot in Amsterdam (Ferhat voorjaar 2023, Marijn najaar 2023), aansluitend volgt een korte tournee.

Ferhat Kaplan
Ferhat is Aleviet. Dat weet hij zijn hele leven al, en zijn hele leven vinden mensen daar iets van. Soms zorgt het dat hij ergens meteen welkom is. En soms worden mensen ineens onvriendelijk als ze het horen. Maar wat is eigenlijk een Aleviet? En wat betekent het om er een te zijn? Ferhat neemt je mee op zijn zoektocht naar zijn eigen wortels, naar de mystieke stroming uit Turkije waar natuur, muziek, dans en kunst de kern van het geloof zijn. Naar een bevolkingsgroep die al eeuwen wordt vervolgd en gewantrouwd, naar de ouderen in kleine dorpen die de geheimen van het volk waar Ferhat deel van uitmaakt bewaren. Een reis door de geschiedenis, die hopelijk een antwoord geeft op waar we nu zijn.Acteur en theatermaker Ferhat Kaplan is in zijn werk altijd op zoek naar manieren om de maatschappij inclusiever te maken voor de volgende generatie. Hij maakt moeilijke onderwerpen op een luchtige manier bespreekbaar.

Marijn Prakke
Marijn werkt onder begeleiding van SADETTIN K aan een voorstelling over neurodiversiteit en beperking. Uit eigen ervaring weet hij hoe lastig het is om om te gaan met ‘normaal’ als je zelf niet aan die norm voldoet. Wie is er anders en wie is de norm? En wie bepaalt dat? Wie vertelt de verhalen en wie luistert? Wie heeft – of krijgt – recht van spreken? Marijn stelt met bijzonder geestige zelfrelativering scherpe vragen over de emancipatiestrijd van mensen met een beperking die grote overeenkomsten vertoont met de strijd van mensen van kleur.

Ik wou dat ik Anthony Hopkins was.
Als Anthony Hopkins een film gaat draaien dan laat ie in zijn contract zetten dat er ten minste 40
dagen voor het draaien geen letter meer mag worden veranderd aan zijn tekst.
En dan bedoelt ie ook geen letter.
Anders doet ie het niet.
Alleen op die manier kan hij doen wat hij doet.
Het gaat mij er niet om dat ik een Oscar wil winnen. Ik bedoel ik wil best een Oscar winnen maar daar
gaat het me niet om.
Ik zou gewoon wel eens de macht willen hebben om op die manier de omgeving aan mijzelf aan te
passen, in plaats dat ik me moet aanpassen aan hoe de dingen allemaal helemaal volgens de
managers en het protocol voorgeprogrammeerd zouden moeten gaan.